BEN YORGUN BİR HABERCİ SAVAŞÇIYIM BEYA!

Ben Gazetecilik mesleğine 25 yılını vermiş ve alnının teriyle emekliye ayrılmış bir ağabeyiniz bir kardeşinizim dostlarım.
Ben bu mesleğe, bu işin fırınından MÜSAHHİH (Düzeltmen) olarak başladım.
1981 yılında öyle bir adepte oldum ki bu mesleğe kurşun hurafeler içinde yetiştim.

Bilenler bilir.

Dostlarım bana 'Sakın bu mesleğe girme bu mürekkebi bir yalarsan,
bir daha bırakamazsın! dediler!!!
Ben İnanmadım, 1981 yılında girdim gazetecelik mesleğine, (Keşke girmez olaydum beya)

Bir kere girmiş oldum.
Emekli olana kadar da çıkamadım bu meslekten.
Emekli oldum, hala hobi olarak yapıyorum bu mesleği
Ha haberiniz ola bir lira çıkarım yok bu meslekten.
Habercilik aşkı bir başka hele gazetecilik deyince ne saygı ne sevgi vardı o yılarda.

Cumhurbaşkanından tutun en alt seviyeye kadar her kes saygı duyardu!
Habercilere el pençe duyardı.
Karşılarında bu halk, (Nerde o günler, nerde o habercilik) diyorum sadece.
Bizlerin habercilik günleri böyle geçti işte.

Günler günleri kovaladı yıllar yılları kovaladı geldik günümüze kadar.
Yani 2022 yılına kadar.
Bu güne gelene kadar ben kalemini kendini satan gazeteciyim
diye geçinen YALAMA, YALAKA
devrimciiyim diye geçinen meslektaşlarımın YANDAŞ medyada çalıştığını
ve ne yalakalıklar yaptığını
çoook gördüm hala da görüyorum.

Bu tür haberci arkadaşlarımız, her devre ayak uyduran, sadece kendi
menfaatini düşünen, kendi çıkarları
peşinde koşan ve en samimi arkadaşlarını harcayacak kişilikte olan haberci
arkadaşlarımız ha bunlar!

Bu tür insanlar menfaati için BABASINI bile satar ha benden hatırlatması
(Bu tür arkadaşlarınızdan uzak durmanızı) isterim.

Gelelim konumuza, ne demiştik!
Habercilik meziyet ister,yetenek ister.  Akıl ister, görünmeyenleri gören göz ister.
Habercilik budur işte.
Başkalarının görmediğini, siz görüp, haber yapabiliyorsanız,HABERCİ SİZSİNİZ işte.
Velhasıl,HABERCİ,korkmaz, haberci,gerçekleri yazar.
Haberci, kalemini satmaz, haberci sadece ve sadece
GERÇEKLERİ YAZAR.doğruları yazar.
Ben ve diğer haberci dostlarım çoğu bu yolda yürürdü.
Ama arada çürük elmalar çok da çıktı.
Onları da 'Gargalar yesün' dedik ve gargalara bıraktık.
Ben daha kalemimı kırmadım. Satmadım bu günümüze kadar,satmam da.
Bir kırarsam bazı haberci dostlarum, yüzüme bile bakmaz.
Bana selam dahi vermez bilesiniz.
Ben durur durur, son dakikada 90 dan vururum,
Haberci dostlarıma hatırlatması.
İyi günler dostlar,
Açtırmayın kutuyu,söyletmeyin kötüyü!' misali.

(Sarı Tilki)